ترکیب شیر مادر همراه با رشد شیرخوار، در طول هر وعده تغذیه شیرخوار، به دفعات مختلف شیردهی و نیز در طول روز تغییر می کند. در روزهای اول پس از زایمان پستانها آغوز تولید می‌کنند که زرد رنگ، غلیظ و مملو از مواد ایمنی بخش است و برای استفاده در نوزاد در برابر عفونت‌ها حیاتی است. پس از آغوز، شیر انتقالی از 7 الی 10 روز پس از تولد تا دو هفته گی و سپس شیر به رسیده ترشح می شود. در شیر رسیده پروتئین کمتر، اما ویتامین های محلول در آب، لاکتوز و چربی بیشتری وجود دارد که مطابق نیاز شیرخوار است. به علاوه در شروع هر وعده شیردهی چربی شیر مادر کمتر است. سپس میزان آن تدریجاً بیشتر می‌شود:
شیر پیشین شیری است که در ابتدای هر وعده شیردهی از پستان ها خارج می شود. رقیق تر بوده و آب مورد نیاز شیرخوار را تأمین می‌کند و حاوی مقدار فراوان پروتئین، لاکتوز و سایر مواد مغزی اشتهاآور است.شیر پسین که در انتهای هر وعده شیردهی از پستان ها خارج می شود، سرشار از چربی بوده و انرژی مورد نیاز شیرخوار را تامین می کند. به همین دلیل تغذیه با شیر مادر را در هر وعده نباید به سرعت خاتمه داد و شیرخوار را از پستان جدا کرد، بلکه باید اجازه داد تغذیه با شیر مادر تا زمانی که کودک می‌خواهد ادامه یابد تا شیر پرچرب انتهایی را دریافت کند و سپس به پستان دیگر گذاشته شود.
